Það er alltaf jafn yndislegt að koma í gamla góða Hrunamannahreppinn til að slaka á. Ég ákvað að halda þangað með foreldrum mínum þar sem næsta próf er ekki fyrr en á þriðjudag. Ég sakna alltaf gömlu góðu daganna þegar ég hljóp um hóla og hæðir á jörð Hruna og stríddi kindunum og hænunum inn á milli.
Hrunakirkja í allri sinni dýrð.
Því miður sést ekki í húsið sem ég bjó í en ég ætla að reyna að finna betri mynd
2 ummæli:
Og enn er hún Una.
Já, ætli það ekki. En það sama er því miður ekki hægt að segja um bloggið þitt. Af hverju ertu hættur?
Skrifa ummæli